Wycieczki są efektem poszukiwań takich form pracy dydaktyczno-wychowawczej ,które stwarzają optymalne warunki dla rozwoju fizycznego, emocjonalnego i intelektualnego. Nadrzędnym celem wycieczki jest poszerzanie spostrzeżeń i doświadczeń dzieci w zetknięciu z nieco odmiennym otoczeniem. Wycieczka inspiruje dziecięce zabawy ,twórczość plastyczną .Wzbogaca treść rozmów dzieci między sobą ,a nauczycielce daje wiele okazji do stymulowania ich wypowiedzi, poszerzania zasobu słownika i wiedzy o otoczeniu, kształtowania stosunku do ludzi i przyrody, wiązania doznawanych przeżyć estetycznych z literaturą piękną. Aktywne obcowanie z przyrodą przyczynia się do rozwoju ciekawości i myślenia przyczynowego, które umożliwia dostrzeganie zależności między faktami a ich przyczynami. Poznawanie przyrody prowadzi również do wyzbywania się przesądów ,uprzedzeń do niektórych zwierząt ,np. pająka ,żaby ,a także uczula dziecko na niebezpieczeństwo wynikające z próbowania trujących roślin, grzybów. Poza tym dzieci przeżywają wycieczkę jako niecodzienne wydarzenie, o którym chętnie opowiadają,, dzieląc się wrażeniami.
Korzyści, ,jakie wynoszą dzieci z bliższych i dalszych wycieczek utwierdzają nas w przekonaniu ,że zajęcia w sali ,choćby z najbardziej wyszukanymi pomocami ,nie zastąpią bezpośredniego kontaktu z przyrodą. Po prostu bezpośrednie przeżycie, to znaczy lepsze zrozumienie.
Doceniając rolę wycieczki ,w bieżącym roku szkolnym 2002/03 w grupie starszaków zorganizowałyśmy aż trzy .Pierwsza miała charakter czysto rekreacyjny ,z ogniskiem, kiełbaskami i zabawami dla dzieci .Już sam przejazd autokarem sprawił dzieciom dożo radości. Był to doskonały sposób integracji grupy przedszkolnej.
